Inspraak gedachtewisseling provincie 25 augustus 2004

Beste mensen, ik spreek mede namens een aantal belanghebbende volkstuineigenaren waaronder ikzelf.

Het verleggen van de rode contour in Ypenburg roept bezwaren op. In het verleden is deze contour omzichtig bepaald via een uitgebreide Milieu Effect Rapportage. In deze MER is het meest slechte alternatief gekozen. Er is daardoor maximaal bebouwd in de Bras (onderdeel van Ypenburg). Een groene buffer tussen het Natuurgebied van de Nootdorpse Plassen en de bebouwing van Deelplan 14 in de Bras is hoogst noodzakelijk.

De wijk Ypenburg is nog in aanbouw en nu al wordt er al aan de grenzen geknabbeld. Als deze wijziging doorgaat is de deur op een kier voor verdere verstedelijking. Niet doen dus.

Volgens de gemeente zou de rode contour ook de volkstuinen moeten omvatten omdat deze volkstuinen volgens haar bij het stedelijk gebied horen.

Waarom behoren de volkstuinen die in eigendom zijn bij de gemeente Den Haag (Samenwerkingsverband Ypenburg) wel binnen het stedelijk gebied en de volkstuinen die in de zelfde bufferzone liggen en in particuliere handen zijn, niet?

Grond welke binnen het stedelijke gebied ligt stijgt aanzienlijk in waarde vanwege de potentieel mogelijke exploitatie. Een prijsstijging met faktor twintig is dan vrij normaal.

Is de waardestijging van de grond in dit geval slechts voorbehouden aan de gemeente en vist een particulier dan naast het net? 

Als er dan in het kader van het algemeen belang toch plaatsing van de volkstuinen binnen de rode contour moet plaatsvinden getuigt het dan niet van bestuursdeskundigheid om alle volkstuinen liggend in de strook binnen de contour te plaatsen ook die van de particuliere eigenaren? Het voorkomt in ieder geval voor de gemeente de schijn van misbruik van haar bevoegdheden met het doel zichzelf oneigenlijk te bevoordelen.

De toezegging van het Samenwerkingsverband Ypenburg om een groene inrichting te gaan uitwerken op het gebied van de volkstuinen dat binnen de gewijzigde contour ligt is slechts zand strooien in de ogen van de bezwaarmakers en van de provinciale bestuurders. Zodra de contour is verlegd is er geen provinciebestuurder meer die invloed op het gebied heeft als er toch huizenbouw gaat plaats vinden. Een gemeente mag binnen rode contouren alle bestemmingen veranderen zonder of met beperkte provinciale invloed. Het is slechts een kwestie van tijd totdat het gebied wordt volgebouwd als de contour wordt verlegd.

Jarenlange ervaring heeft geleerd dat het Samenwerkingsverband Ypenburg en haar projectbureau meester zijn in het doen van illusionaire beloften en toezeggingen teneinde zaken in hun voordeel voor elkaar te krijgen. Er wordt geprobeerd de rode contour door middel van deze beloften te verleggen en er is niemand meer die ze later aan de gemaakte afspraken kan houden. De provincie heeft dan ook geen adequate wapens meer. De buit is binnen. Vergelijk deze werkwijze maar met de beloften die in het MER en de daarbij behorende bestemmingsplannen door het Samenwerkingsverband Ypenburg zijn gedaan over het niet bebouwen van deze zone. Het Samenwerkingsverband had zelfs geen bevoegdheden in deze zone. Pas toen ze oneigenlijk eigenaar van het betreffende gebied geworden waren is de bevoegdheid tot dit gebied uitgebreid.

Andere voorbeelden van deze sluwe manier van werken kunt u vinden op de website van de stichting Burgernetwerk: www.burgernetwerk.nl

Op de valreep voor deze gedachtewisseling is nog het volgende helder geworden:

In de voorontwerpfase van het wijzigingsplan Ypenburg Pijnacker lll in de groenzone tussen deelplan 14 en 15 wordt reeds een uitbreiding van de woningbouw bewerkstelligd ten koste van groen. Dit groen (onder andere sportvoorzieningen) dat in het bestemmingsplan Ypenburg Pijnacker is vastgelegd en dan verdwijnt wordt gecompenseerd met groen in de bufferzone dat voornamelijk buiten de bestaande rode contour ligt. Met als gevolg dat het plan Ypenburg Pijnacker dat zoals ik eerder heb uitgelegd zorgvuldig via een MER tot stand is gekomen en een al minimale hoeveelheid groen in zich bergt nu al wordt uitgehold ten koste van de leefbaarheid. De zojuist genoemde waardestijging voor de bufferzonegrond waar het in deze gedachtewisseling omgaat is dus nu al door de gemeente zo goed als verzilverd ten koste van de leefbaarheid in de gehele locatie de Bras. De compensatie van groen is imaginair, omdat het gebied al groen was.

En by the way als er dan toch blijkbaar ruimte is om een extra hoeveelheid huizen te bouwen tussen deelplan 14 en 15 waarom dan niet op deze plaats het woonwagenkamp plaatsen? Dan valt dit kamp ook binnen de oorspronkelijke contour.

Conclusie: De enige veilige manier om de groene bufferzone voor de toekomst te behouden is de rode contour niet te verleggen. Overigens staat dit niet in de weg dat het gebied in overleg met de natuurorganisaties groen heringericht kan worden.

Dank u

Herman van der Helm

Zomereik 21

2498 BS Den Haag